Τα
Συντάγματα της Ελληνικής Επανάστασης
Του Άλκη Ν. Δερβιτσιώτη*
1. Η ελληνική επανάσταση του 1821 κατά της
οθωμανικής τυραννίας υπήρξε πολυσήμαντο γεγονός. Εν πρώτοις επρόκειτο για εθνικοαπελευθερωτικό
αγώνα των νεώτερων χρόνων. Επίσης η ελληνική επανάσταση ήταν επανάσταση αστών
κατά του σουλτάνου ο οποίος κυβερνούσε όχι μόνο ως απόλυτος μονάρχης αλλά τον
απολυταρχισμό του ενίσχυε η παράδοση και οι πρακτικές της ασιατικής δεσποτείας.
Η ελληνική επανάσταση είχε επίσης θρησκευτική διάσταση καθώς οι επαναστάτες
ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι, στοιχείο το οποίο τους είχε επιτρέψει να διατηρήσουν
λίγα στοιχεία της προγενέστερης κοινωνικής οργάνωσής τους. Σε αυτό διευκόλυνε
εν μέρει, η οργάνωση της κοινωνίας του οθωμανικού κράτους σε θρησκευτικές
κοινότητες, οι οποίες διέθεταν συγκεκαλυμμένα εθνικά χαρακτηριστικά.
2. Οι επαναστατημένοι Έλληνες, παράλληλα προς τις πολεμικές επιχειρήσεις του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, προέβησαν και σε πολιτικές διεργασίες με σκοπό την πολιτειακή θέσμισή τους. Αρχικά δημιουργήθηκαν τα “τοπικά πολιτεύματα” και ακολούθησαν και τα Συντάγματα της Επιδαύρου (1822), του Άστρους (1823), και της Τροιζήνας (1827).